Έδωσε μάχη να κρατηθεί στη ζωή και τελικά τα κατάφερε. Ο λόγος για τον Νάσο Ηρειώτη, τον 31χρονο πολίστα, ο οποίος μίλησε για την ανακοπή που υπέστη.
Αναλυτικά όσα είπε στη Sportday
«Όλα άρχισαν από τον τραυματισμό μου στο ματς της ομάδας μου, του ΟΥΚ Βόλου, με τη Γλυφάδα στις 17 Μαΐου 2009. Σε μια φάση έπαιζα άμυνα και με μπλοκ σταμάτησα το σουτ του αντιπάλου μου. Η μπάλα έφυγε άουτ, εγώ ξεκίνησα να κολυμπάω ελεύθερο και ο αντίπαλος μου ύπτιο. Δέχθηκα μια κλοτσιά στα πλευρά κι ένιωσα φριχτό πόνο. Ο αγώνας δεν διακόπηκε κι όταν δεχθήκαμε γκολ αποχώρησα από τον αγωνιστικό χώρο. Ο γιατρός ήρθε από πάνω μου, πήρε τον σφυγμό και την πίεσή μου και μου είπε ότι έχουν σπάσει 3-4 πλευρά», θυμάται ο Ηρειώτης για το περιστατικό κατά τη διάρκεια του ματς και συνεχίζει:
«Στη συνέχεια έφυγα, πήγα για φαγητό και στο σπίτι με φίλους. Είχαν περάσει 3 ώρες από το τέλος του ματς όταν άρχισα να ιδρώνω. Με την προτροπή των φίλων μου πήγαμε στο "Μετροπόλιταν". Εκεί μπήκα να κάνω αξονική, τεντώθηκα, κι αυτό ήταν. Έπαθα ανακοπή. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κάκωση θώρακος οδήγησε στη διαχώριση στελέχους, με αποτέλεσμα να κοπεί η αρτηρία, για να καταλάβει ο κόσμος. Η καρδιά μου λειτουργούσε στο 5%. Κλινικά ήμουν νεκρός. Με την παρέμβαση ακόμα και πολιτικών με κινητή μονάδα πήγα στο "Ωνάσειο"».
Αναφερόμενος στα όσα συνέβησαν στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Έμεινα 9 ημέρες στην εντατική. Δεν είχα καμία επαφή. Λένε ότι ξυπνούσα. Η λειτουργία της καρδιάς μου έκανε... άλμα στο 25% και ξύπνησα. Με σηκώνουν, έκανα 10-15 βήματα και έπαθα έμφραγμα. Μου είχαν βάλει μικρό στεντ. Ήμουν τυχερός που έγινε μέσα σε νοσοκομείο, διότι αν γινόταν αλλού, επειδή μπορούσε να γίνει ύστερα από 5-10 χρόνια και κάπου έξω, ίσως και να πέθαινα. Έκανα μπάι πας και οι πιθανότητες ήταν 20% για να ζήσω. Τελικά βγήκα από το νοσοκομείο με τη λειτουργία της καρδιάς στο 27% και 20 κιλά πιο αδύνατος. Ύστερα από 8 μήνες άρχισα να μπαίνω σε ρυθμό... αποκατάστασης».
Ερωτηθείς για τα άτομα που είχε δίπλα του εκείνες τις δύσκολες στιγμές, απάντησε: «Εκτός από την οικογένειά και τους φίλους μου, χρωστάω πολλά στα παιδιά από το γυμναστήριο "Livestrong" στο Π. Φάληρο. Μου παρέχουν personal trainer, ένα γυμναστή που βρίσκεται δίπλα μου όλη την ώρα.
Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα μου δεν ήταν τόσο κοντά μου όσο θα περίμενα. Χρήματα συγκεντρώθηκαν από τους συμπαίκτες μου, από την Ομοσπονδία. Η ομάδα μου απλώς κυνήγησε το θέμα για να πάρω χρήματα από τη ΓΓΑ βάσει νόμου για σοβαρούς τραυματισμούς αθλητών σε ώρα αγώνα. Δόθηκε επίσης ένα ματς πρωταθλήματος με τη Λάρισα κι εκδόθηκαν εισιτήρια για την ενίσχυσή μου, εξοφλήθηκα το συμβόλαιό μου, δεν κατέβηκε ο ΟΥΚ Βόλου στο επόμενο παιχνίδι με τη Σύρο και εκδόθηκαν κάποιες ανακοινώσεις αρχικά. Στη συνέχεια ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Δημοσιότητα δεν χρειαζόμουν, κάτι ουσιαστικό είχα ανάγκη. Π.χ. ποτέ δεν είπαν τίποτα για το κόστος έπειτα από όσα πέρασα. Τα χρήματα που χρειάστηκα ήταν δεκάδες χιλιάδες ευρώ».
Σχολιάζοντας το αν τώρα όλα είναι καλά, τονίζει: «Για να πω εγώ ότι... καθάρισα θα πρέπει να μου γίνει μεταμόσχευση. Ίσως χρειαστεί να μου τοποθετηθεί στο μέλλον απινιδωτής».
Περιγράφοντας για την… απώλεια του πόλο από τη ζωή του, αλλά και τη συμμετοχή του στο beach πόλο: «Κόπηκε απότομα. Και χωρίς να θέλω. Δεν αποφάσισα εγώ να αποχωρήσω. Έπρεπε έπειτα από όλα όσα πέρασα. Δεν είναι αγώνας, δεν έχει χρόνο, ούτε σωματική επαφή. Είναι παιχνίδι, διασκέδαση, αλλά εμένα με γύρισε χρόνια πίσω, όταν κι άρχισα να παίζω σε υψηλό επίπεδο».