Ο Ρότζερ Φέντερερ σταμάτησε την πορεία του στα ημιτελικά του US Open, ολοκληρώνοντας τη σεζόν χωρίς ένα major τίτλο για πρώτη φορά μετά το 2002.
Ένα μόλις πόντο μακριά από την πρόκριση στον τελικό βρισκόταν ο Ρότζερ Φέντερερ, όμως πέταξε την ευκαιρία που είχε στα σκουπίδια και μαζί τη δυνατότητα να διεκδικήσει το τρόπαιο. Ο Ελβετός είδε τον Νόβακ Τζόκοβιτς να ανατρέπει το εις βάρος του 2-0, όμως εκείνος ήταν που κρατούσε την τύχη στα χέρια του. Και την κλότσησε...
Με το σκορ να βρίσκεται στο υπέρ του 5-3 στο πέμπτο σετ και 40-15 στους πόντους ο Φέντερερ ήθελε μόλις ένα εύστοχο χτύπημα για να πανηγυρίσει μια ακόμη πρόκριση. Κι όμως δεν τα κατάφερε. Ο Τζόκοβιτς έκανε την ολική ανατροπή, πήρε την πρόκριση για τον τελικό και στέρησε από τον «βασιλιά» τη δυνατότητα να ολοκληρώσει τη χρονιά με ένα τουλάχιστον τίτλο στη σειρά, όπως κάνει ανελλιπώς από το 2003.
Φαίνεται όμως πως είχε έρθει η ώρα να τερματιστεί κι αυτό το σερί ενισχύοντας τη γνώμη όσων υποστηρίζουν -φίλοι του Φέντερερ και μη- ότι ο Ελβετός δεν περνάει απλά μια περίοδο κάμψης, αλλά δεν μπορεί να ακολουθήσει πλέον τους νεότερους. Ίσως να φταίει η ηλικία των 30, αν και είναι από τους ελάχιστους με τόσο τρομερή φυσική κατάσταση, καθώς δεν έχει λείψει ποτέ από κανένα σημαντικό ραντεβού λόγω τραυματισμού, ούτε έχει αποχωρήσει ποτέ από το κορτ. Ίσως και να φταίει το γεγονός ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να πετύχει τόσα όσα ελάχιστοι μπορεί να ζήσουν.
«Χορτασμένος» από τίτλους και ρεκόρ ο Φέντερερ έχει πανηγυρίσει 67 τρόπαια, εκ των οποίων 16 Γκραν Σλαμ, με 790 νίκες και 186 ήττες, έχει διατηρηθεί για 237 εβδομάδες στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης των ανδρών και 285 στο σύνολο και έχει βάλει στον προσωπικό του λογαριασμό όλα αυτά τα χρόνια περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια. Είναι αρκετά για κάποιον από τους κορυφαίους, αν όχι τον κορυφαίο, τενίστα όλων των εποχών για να «παραδοθεί»;
Ο ίδιος πάντως συνεχίζει να υποστηρίζει ότι απλά έφταιγε η... κακιά στιγμή, όντως σίγουρος ότι από τη νέα αγωνιστική περίοδο και αρχής γενομένης από το Αυστραλιανό Όπεν -ο τελευταίος του μεγάλος τίτλος το 2010- θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερος.
«Σίγουρα είμαι απογοητευμένος, αλλά μόνο τον εαυτό μου κατηγορώ. Τα έκανα όλα τέλεια, όμως δεν μπόρεσα να τελειώσω το ματς όπως θα έπρεπε. Είναι περίεργο να χρειάζεται να βρίσκομαι εδώ για να εξηγήσω αυτή την ήττα γιατί πραγματικά νιώθω ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι σαν νικητής απέναντί σας», τόνισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο Φέντερερ, που είχε τη διάθεση για αυτοκριτική, επισημαίνοντας παράλληλα ότι δεν έχει «τελειώσει» από το τένις.
«Γι' αυτό όμως δεν παρακολουθούμε αθλητισμό; Γιατί μέχρι να τελειώσει ένας αγώνας δεν ξέρεις τι θα γίνει και ο καθένας έχει τις ευκαιρίες του έως το τέλος. Αυτό αγαπάμε στο τένις, αλλά είναι επίσης τόσο απάνθρωπο, τόσο σκληρό μερικές φορές. Είχα ευκαιρίες να τα πάω καλύτερα... Ημιτελικά στην Αυστραλία, τελικός στο Ρολάν Γκαρός, ημιτελικά στο Γουίμπέντον και τώρα ημιτελικά στο US Open. Σίγουρα σε μερικά από αυτά θα μπορούσα να κάνω ένα ή και δύο βήματα παραπάνω», συμπλήρωσε.
Και κατέληξε: «Ήταν μια δύσκολη χρονιά με κάποιες οδυνηρές ήττες, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Πρέπει να αποδέχεσαι την ήττα και συνεχίζεις χωρίς να σε παίρνει από κάτω. Υποθέτω, ότι θα πάω πολύ «πεινασμένος» στην Αυστραλία του χρόνου. Ξέρω ότι αν συνεχίσω να δουλεύω σκληρά και νιώθω τόσο καλά, θα ανταμειφθώ στο τέλος».
Η κυριαρχία του Φέντερερ ξεκίνησε το 2003 όταν πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο Γκραν Σλαμ στην καριέρα του στο Γουίμπλεντον για να ακολουθήσουν άλλα 15 ακόμη μέχρι και το 2010 στην Αυστραλία. Το 2004 κατέκτησε τα τρία από τα τέσσερα τρόπαια της σεζόν (Αυστραλιανό, Γουίμπλεντον, US Open), ενώ το 2005 στέφθηκε πρωταθλητής σε Βρετανία και Αμερική. Το 2006 και το 2007 επανέλαβε την επιτυχία του 2004 με τα τρία από τα τέσσερα major, ενώ το 2008 ήταν αρκετά «στείρα» η σεζόν με μόλις ένα μεγάλο τίτλο, αυτό του US Open.
Εκείνη την περίοδο ο Ελβετός άρχισε να κάνει «κοιλιά», χάνοντας παράλληλα το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης, για πρώτη φορά από το 2004, από τον Ραφαέλ Ναδάλ. Την επόμενη χρονιά (2009) και εν τη απουσία του Ναδάλ, που ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, ολοκληρώνει τη σειρά των Γκραν Σλαμ κατακτώντας το Ρολάν Γκαρός, ενώ πανηγυρίζει και το Γουίμπλεντον, ανακτώντας παράλληλα τα ηνία της ΑΤΡ, με την επιστροφή του στο Νο1 τον Ιούλιο. Έντεκα μόλις μήνες διήρκεσε η παραμονή του στην κορυφή, με τον Ναδάλ να επιστρέφει νικητής στη Γαλλία και να τίθεται επικεφαλής της παγκόσμιας κατάταξης.
Από εκεί κι έπειτα και μέχρι και σήμερα η «μάχη» δεν ήταν πλέον για δύο, αλλά για τρεις, με τον Νόβακ Τζόκοβιτς να μπαίνει «σφήνα» στο κορυφαίο δίδυμο διεκδικώντας ό,τι του αναλογεί. Και δεν άργησε να κάνει τη διαφορά. Ο Φέντερερ περιορίστηκε στον ένα τίτλο το 2010 σε μεγάλο τουρνουά, αυτόν στο Αυστραλιανό Όπεν, ενώ το 2011 είδε τους Τζόκοβιτς και Ναδάλ να σηκώνουν τα βαρύτιμα τρόπαια, μένοντας με τη... γλύκα! Ραντεβού το 2012, λοιπόν...