Η Ελένη Τύπου γράφει στο gazzetta.gr για τη «χρυσή εποχή» στην ιστορία του τένις, με τους «The Big four» (Nadal, Djokovic, Murray, Federer) και τα 4 «Grand Slams» του 2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα το τένις έχει γίνει πιο λαοφιλές, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και όλοι πια μιλούν για «Golden Era». Η ιστορική συγκυρία, για πρώτη φορά, φέρνει μαζί, την ίδια στιγμή, στα ίδια courts, τόσο δυνατούς παίκτες, όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζουν: «The Big four», οι οποίοι επαναπροσδιορίζουν την έννοια του αθλήματος και το «πάνε» σε άλλο επίπεδο.
Τα 4 «Grand Slams» του 2012 με το φoβερό «Big 4»:
Australian Open-Final:
Ένας επικός τελικός μεταξύ το Djokovic και του Nadal που έσπασε κάθε ρεκόρ ως ο μεγαλύτερος σε διάρκεια τελικός στην ιστορία των Grand Slams, καθώς διήρκησε 5 ώρες και 53 λεπτά. Το θεαματικό αυτό παιχνίδι, μία μάχη γιγάντων που είχε και τους δύο σε απόσταση αναπνοής από το τρόπαιο, έληξε τελικά υπέρ του Σέρβου (5-7, 6-4, 6-2, 6-7, 7-5) χωρίς, βέβαια, να κλέβει τη λάμψη από το Nadal που άφησε εποχή, ως αντίπαλος αυτού του τελικού.
French Open-Final:
Μόλις λίγους μήνες μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται και στα courts του Roland - Garros συναντιούνται και πάλι ο Djokovic με τον Nadal. Εδώ, στο χώμα, όπου ο Rafa περπατάει σα να είναι η αλάνα του, αφού θεωρείται ο κατ’εξοχήν «χωμάτινος» παίκτης, ήταν η κατάλληλη συνθήκη να πάρει τη ρεβάνς , όπως και το καταφέρνει τελικά, αφήνοντας πίσω στο σκορ( 6-4, 6-3, 2-6, 7-5) τον No1 αντίπαλό του.
Wimbledon-Final:
Στο αγγλικό Grand Slam η περιρρέουσα «βασιλική» ατμόσφαιρα δε θα μπορούσε να μην ευνοήσει το βασιλιά του τένις, Roger Federer, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον πλέον πολλά υποσχόμενο νέο, Andy Murray. Παρόλα αυτά ο Federer κερδίζει με (4-6, 7-5, 6-3, 6-4) κατακτώντας έτσι το 17ο Grand Slam της καριέρας του, και αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι τα ελβετικά ρολόγια δουλεύουν ρολόι ανεξάρτητα από τα “χρόνια” τους.
U.S Open-Final:
Στην τελευταία μεγάλη αναμέτρηση της χρονιάς ,για το major title, αγωνίστηκαν ο Djokovic με τον Murray. Εκεί ο Murray με τον αέρα και τη φήμη του χρυσού ολυμπιονίκη, περνάει ατλαντικούς και κερδίζει στη Νέα-Υόρκη το πρώτο του Grand-Slam με το σκορ (7-6, 7-5, 2-6, 3-6, 6-2) κάνοντας το γνωστό «Big three» –«Big four».