Ο Υγρός Στίβος έχει χαρίσει πολλές επιτυχίες στα γαλανόλευκα χρώματα. Πρόσφατα οι πρωταθλητές μας στο Ευρωπαϊκό ανοιχτής θάλασσας πανηγύρισαν δύο ασημένια, με τους πρωταγωνιστές να αναφέρουν ότι το μετάλλιο είναι υποχρέωσή τους.
Η Κέλυ Αραούζου, ο Σπύρος Καλαφάτης και ο Γιώργος Αρνιακός διακρίθηκαν στη διοργάνωση που ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες στη γειτονική Ιταλία, κατακτώντας τη δεύτερη θέση στο ομαδικό των 5χλμ, ενώ η Αραούζου κρέμασε ένα ακόμη ασημένιο, στο αντίστοιχο ατομικό αγώνισμα των γυναικών.
Σε συνέντευξη που παραχώρησαν στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ, μαζί με τον Ομοσπονδιακό προπονητή, Νίκο Γέμελο αναφέρθηκαν στην επιτυχία τους, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος, καθώς επίσης και στην βοήθεια που τους έχει προσφέρει η Κολυμβητική Ομοσπονδία.
«Είχαμε δουλέψει όλο το καλοκαίρι πάνω στο ομαδικό, αλλά δεν περιμέναμε τόσο κακή κλήρωση, τόσο στο ίδιο αγώνισμα, όσο και στα υπόλοιπα. Όσον αφορά το ομαδικό, είναι ένα αγώνισμα στο οποίο η κλήρωση μπορεί να σου κάνει πάρα πολλά» δήλωσε ο Νίκος Γέμελος, ενώ εξέφρασε την άποψη, ότι αν αγωνιζόταν και ο Σπύρος Γιαννιώτης στο Ευρωπαϊκό, η ελληνική ομάδα θα επέστρεφε με περισσότερα μετάλλια.
«Αν ήταν μαζί μας και ο Σπύρος θα ήταν τελείως διαφορετικά τα μετάλλια. Θα είχαμε επιστρέψει με περισσότερα μετάλλια. Είχαμε σιγουριά στο συγκεκριμένο αγώνισμα και πάντα μεγάλες προσδοκίες. Από το 2007 που άρχισε, είχαμε πάντα ψηλά τον πήχη και πάντα θα πηγαίνουμε για να γυρνάμε με μετάλλια. Είναι υποχρέωσή μας», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στους αθλητές του σχολίασε: «Κάθε αθλητής έχει την δική του προσωπική ιστορία. Κάθε αθλητής όταν πέφτει στο νερό είτε δίπλα με τον Γιαννιώτη, είτε με τον Θορπ και τον Λόχτι. Όταν τελειώνει η κούρσα, κάθε αθλητής είναι κίνητρο για τους συναθλητές τους. Όσον αφορά τον Γιαννιώτη, είναι καθημερινά δίπλα στα παιδιά και δημιουργεί ένα κίνητρο στα παιδιά. Όπως είναι ο χαρακτήρας του Σπύρου, που είναι 32 χρονών, βοηθά στο να συνομιλεί με τα παιδιά, που είναι 20, σαν να είναι συνομήλικοι. Είναι συνέχεια μαζί τους. Σίγουρα τα παιδιά θέλουν να ξεπεράσουν αθλητές τέτοιου βεληνεκούς, αν και ακόμη ο Σπύρος μπορεί να συνεχίσει να αγωνίζεται και τα επόμενα χρόνια. Πρώτα πρέπει να τον κερδίσουν για να «τελειώσει». Το ζητούμενο όμως είναι για εμάς, όχι το αν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τον Σπύρο και τους άλλους αθλητές, αλλά το αν θα μπορέσουν κατακτήσουν ακόμη περισσότερα μετάλλια».
«Σίγουροι για το μετάλλιο»
Το λόγο στη συνέχεια πήραν οι τρεις αθλητές μας, που αναφέρθηκαν στην επιτυχία τους, με τον Γιώργο Αρνιακό να δηλώνει: «Αυτό το μετάλλιο ήταν κίνητρο, το πετύχαμε και πλέον έχει μετατραπεί σε δύναμη για την επόμενη χρονιά. Δύναμη να συνεχίζουμε τις σκληρές προπονήσεις και αντιξοότητες που συναντάμε. Είναι τρομερά τα συναισθήματα από τη στιγμή που κερδίσαμε αυτό το μετάλλιο, γιατί είχαμε δώσει όλο μας το είναι για να το κατακτήσουμε. Το θέλαμε πολύ. Το μέλλον μας επιφυλάσσει πολύ προπόνηση. Φιλοδοξία μου είναι να συμμετέχω στις μεγάλες διοργανώσεις του Open Water και αυτό θα κυνηγάω. Με τον καιρό, αποκτώντας και εμπειρία θα προσπαθήσω όσο μπορώ για να ανεβαίνω επίπεδο και θέσεις στην κατάταξη».
Από την πλευρά του ο Σπύρος Καλαφάτης συμπλήρωσε: «Για μένα ήταν όνειρο μόνο και μόνο η συμμετοχή, πόσο μάλλον το μετάλλιο. Ακόμη δεν ξέρω αν το έχω συνειδητοποιήσει. Προσωπικά δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη για το αύριο. Τώρα ξεκινάει η νέα χρονιά, και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας».
Η Κέλυ Αραούζου που επέστρεψε με δύο «μενταγιόν» από την Ιταλία, τόνισε με τη σειρά της: «Ήμουν σίγουρη ότι θα κατακτούσαμε ένα μετάλλιο στο ομαδικό, και το έλεγα και στον Σπύρο και στον Γιώργο πριν πέσουμε στο νερό. Δεν ήξερα βεβαίως τι χρώματος θα ήταν, γιατί όπως είπε και ο κόουτς πριν, η θέση μας ήταν πολύ άσχημη στην κλήρωση. Πλέον περιμένουμε και τα επόμενα», είπε αρχικά.
Και κατέληξε: «Κίνητρό μου είναι το μετάλλιο. Γι’ αυτό δουλεύω, γι’ αυτό παλεύω, γι’ αυτό κάνω προπόνηση. Για την τρέλα μου. Δεν το κάνω για να πάρω χρήματα και για κανέναν άλλο λόγο. Το κάνω μόνο και μόνο γιατί αυτό μου δίνει δύναμη για την επόμενη χρονιά να συνεχίσω. Από ΄κει και πέρα, σαφώς και θα μας βοηθούσε αν υπήρχαν κάποιες απολαβές. Είναι για το έργο μας και για όσα έχουμε δώσει ώστε να προσφέρουμε. Δεν έχουμε κανένα έσοδο αυτήν τη στιγμή. Ό,τι χρειαζόμαστε το πληρώνουμε από την τσέπη μας. Και πιστέψτε με, είναι ένα ακριβό άθλημα.
Είναι πολλά τα έξοδα! Αν κάτσω και αναφέρω πόσα χρειαζόμαστε τον μήνα που δεν μας τα καλύπτει κανείς, αλλά παρ’ όλα αυτά να συνεχίζουμε να προσπαθούμε αλλά να έχουμε την ίδια αντιμετώπιση, θα πεις εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δίπλα σου έρχονται μόνο όταν κάνεις μια επιτυχία. Όλη τη χρονιά δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμάς. Δεν το λέω σαν παράπονο, αλλά εκφράζω την πραγματικότητα. Εμείς στον χώρο μας, δυστυχώς, δεν είμαστε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ και δεν έχουμε την ίδια αίγλη με αυτά».