Σαν χθες ακούγεται στα αυτιά μου η φράση του Χρήστου Τζέκου, «ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται…». Όντως, ντοπαρισμένος είναι αυτός που πιάνεται, άρα ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου δεν έκαναν ποτέ χρήση αναβολικών ουσιών επειδή ποτέ δεν πιάστηκαν, γι’ αυτό και δεν τιμωρήθηκαν για κάτι σχετικό.
Αντιθέτως, πριν από λίγες ημέρες κρίθηκαν ένοχοι, καθώς ενεπλάκησαν σε τροχαίο που ποτέ δεν έγινε –σύμφωνα με το δικαστήριο– και τελικά «έφαγαν» καμιά τριανταριά μήνες καταδίκη σε πρώτο βαθμό! Και κάπου εκεί μπήκαν οι τίτλοι τέλους σε μια υπόθεση –που με όλη την έννοια της λέξης– συγκλόνισε την Ελλάδα τον Αύγουστο του 2004 και φυσικά επισκίασε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Για όσους θυμούνται, έπρεπε να φτάσουμε στην τελευταία ημέρα των Αγώνων για να πει ο Ρογκ «Ευχαριστώ Αθήνα» και να ξεχαστούν όλα!
Και τελικά εν έτει 2011, επτά χρόνια αργότερα, σε εποχή όπου η Ελλάδα βουλιάζει ελέω οικονομικής (και ηθικής θα προσθέσω) κρίσης, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ξαναθυμηθούμε το σκάνδαλο Κεντέρη-Θάνου! Αλλά ποιο σκάνδαλο; Ποιος ασχολείται ύστερα από τόσο καιρό; Έχει πλέον καμία σημασία τι έκαναν τότε οι δύο Ολυμπιονίκες ή τι ποινή τούς επιβλήθηκε;