Έτσι οι «μπέμπηδες» γίνονται πρωταθλητές!

Ήταν πολλά, πάρα πολλά τα 14 χρόνια που έμεινε μακριά από την κορυφή του ελληνικού πόλο η Βουλιαγμένη. Έπειτα από πέντε συγκλονιστικούς τελικούς ωστόσο με τον Ολυμπιακό, κατάφερε να κάνει δικό της τον τίτλο του πρωταθλητή. Φυσικά στόχος του προπονητή Τεό Λοράντου, δεν ήταν απλά το τέταρτο πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου (και πρώτο νταμπλ) αλλά όπως εξομολογείται στο gazzetta.gr, να φτιάξει ο ΝΟΒ μία… αυτοκρατορία. Εξάλλου βλέποντας τον τρόπο δουλειάς από τις παιδικές κιόλας ηλικίες καθώς και την φουρνιά που υπάρχει πίσω από την αντρική ομάδα, δεν μπορείς παρά να έχεις μοναδικό στόχο την κορυφή.

Όσο για το γυναικείο τμήμα; Εκεί μάλλον τα λόγια είναι περιττά… Μιλάμε πλέον για μία από τις υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού πόλο. Και πως όχι άλλωστε, από την στιγμή που την τελευταία τριετία μετράει δύο Τσάμπιονς Καπ, ισάριθμα Σούπερ Καπ Ευρώπης και παράλληλα πέντε πρωταθλήματα τα τελευταία οχτώ χρόνια. Φυσικά μην ξεχνάμε ότι και με τον δικό της κορμό, η Εθνική ομάδα έφτασε στην κορυφή του κόσμου. Αυτό βέβαια που παραδέχεται και ο προπονητής Κώστας Δήμου στην συνέντευξη που μας παραχώρησε είναι ότι όσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή, άλλο τόσο είναι και να διατηρηθείς, κάτι που καταφέρνουν πάντως με… περίσσεια επιτυχία οι «γοργόνες» του το τελευταίο διάστημα.

Ξεκινώντας την συζήτηση με τον Τεό Λοράντο, μας μίλησε για την διαφορά της Βουλιαγμένης από τα άλλα σωματεία, τους τίτλους που τόσο έλειψαν από την ομάδα του, την αισιοδοξία του για το λαμπρό μέλλον που περιμένει τον ΝΟΒ αλλά και την… ευγνωμοσύνη του, που ο σύλλογος έχει την τύχη να διοικείται από την κα. Στέλλα Λαζάρου.

Τελικά τι ήταν αυτό που όντως έκανε φέτος την διαφορά;

«Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται κάποιες φορές αυτό που λέγεται αρκετά συχνά από τους προπονητές, η χημεία και το δέσιμο που υπάρχει σε μία ομάδα, είναι ικανό να σε οδηγήσει σε πολύ μεγάλες επιτυχίες. Πόσο μάλλον από την στιγμή που υπήρχε και τόσο ταλέντο στην ομάδα. Όταν μάλιστα έχεις και μία σταθερή διοίκηση που σου προσφέρει τα πάντα και σε αφήνει να δουλέψεις χωρίς να σε αποσπάσει τίποτα, έπειτα είναι καθαρά στο χέρι σου το να φτάσεις στην κορυφή».

Η Βουλιαγμένη είναι μία παραδοσιακή δύναμη του πόλο ωστόσο είχε 14 χρόνια να πανηγυρίσει πρωτάθλημα. Τι έφταιξε όλο αυτό το διάστημα;

«Όταν ήταν πάρα πολλά χρόνια για μία ομάδα σαν τον ΝΟΒ. Δεν θέλω ν’ αναφερθώ στα προηγούμενα χρόνια, ό,τι έγινε, έγινε. Το σημαντικό είναι ότι αυτή την στιγμή η ομάδα έχει τις βάσεις για να πρωταγωνιστήσει. Η Βουλιαγμένη είναι ένα σωματείο με τεράστια παραγωγικότητα και στηρίζεται αποκλειστικά στα δικά της παιδιά. Αυτά την έφεραν στην κορυφή και πιστεύουμε ότι θα την διατηρήσουν κιόλας».

Ποια είναι τα μυστικά για να φθάσει ένα παιδί σ’ αυτό το επίπεδο;

«Βασικά το χειρότερο πλέον στις ακαδημίες, είναι ότι έχουν χαθεί τα προνόμια για τα παιδιά. Αυτό που θέλουμε εμείς δεν είναι φυσικά ν’ ασχολούνται μόνο με το πόλο αλλά και να δίνουν κυρίως βάση στα μαθήματά τους και από εκεί και πέρα έχουμε φυσικό και το κοινωνικό κομμάτι. Κάνοντας ένα παιδί 10 ή 11 ετών πρωταθλητισμό μαθαίνει από πολύ μικρός να βγαίνει νικητής στην ζωή του, να προσπαθεί και να ανταμείβεται γι’ αυτό που κάνει».

Οι στροφή στις ακαδημίες για τις ομάδες κι εσάς προσωπικά είναι αναγκασμός -λόγω των οικονομικών συγκυριών- ή φιλοσοφία;

«Η Βουλιαγμένη έχει δείξει διαχρονικά πως είναι η φιλοσοφία να δουλεύει με δικά της παιδιά και να τα αναδεικνύει. Καταφέραμε να βγάλουμε την χρονιά και να φτάσουμε στην κορυφή χωρίς ούτε έναν ξένο στο ρόστερ μας. Δεν είναι αυτοσκοπός αυτό αλλά πάντα θα προτιμηθεί ένα παιδί από τις ακαδημίες μας, έναντι ενός ξένου αθλητή, ο οποίος και να έρθει βέβαια θα περάσει από… κόσκινο».

Τι κάνει την διαφορά στις ακαδημίες του ΝΟΒ, έτσι ώστε να πρωταγωνιστούν τα παιδιά;

«Το πιο σημαντικό θεωρώ πως είναι ότι η διοίκηση επενδύει σ’ αυτά τα παιδιά. Τα κάνει να πιστέψουν ότι μπορεί μελλοντικά η αντρική ομάδα να στηριχτεί επάνω τους και τους το δείχνει έμπρακτα. Δίνει κίνητρα, κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό και προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο. Φυσικά θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και στην δουλειά που γίνεται από τους προπονητές των μικρότερων κατηγοριών, είναι τεράστια η συμβολή τους. Δεν είναι καθόλου εύκολο το να βάζεις ένα παιδί από τόσο μικρή ηλικία να σκέφτεται σαν… πρωταθλητής. Αλλά όλα αυτά φυσικά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την συμβολή της διοίκησης και συγκεκριμένα της κας. Λαζάρου.

Όταν έχεις τόσο καλές ακαδημίες, παίρνεις δύναμη εκ τω έσω. Τα παιδιά τα τελευταία χρόνια έχουν μεγαλώσει βλέποντας πρωταθλητή τον Ολυμπιακό. Από πέρυσι ωστόσο στον τελικό δείξαμε ότι έχουμε πολύ μέλλον μπροστά μας και είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε την δική μας γενιά φιλάθλων».

Ποιο είναι το μέλλον αυτής της ομάδας;

«Νομίζω ότι αυτό που θέλουν όλοι πλέον σ’ αυτό το σωματείο, είναι να φτιάξουμε μία αυτοκρατορία. Να συνεχίσουμε να βγάζουμε παίκτες, να παίρνουμε τίτλους και στην συνέχεια να γίνουμε εμείς η μεγάλη δύναμη του ελληνικού πόλο για πολλά χρόνια. Η Βουλιαγμένη εξάλλου νομίζω ότι έχει και παίκτες που μπορούν κάλλιστα να σταθούν ομάδες του εξωτερικού. Πρώτος και καλύτερος ο Χρήστος Αφρουδάκης, που είναι κι ένα δικό μας παιδί. Εκτός αυτού βέβαια θεωρώ πως ο Χρήστος είναι και ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης αυτή την στιγμή, ενώ αποτελεί και «κράχτη» για να έρθουν τα μικρά παιδιά στις ακαδημίες του ΝΟΒ».

Και φυσικά αν είναι… μία φορά περήφανος για τους παίκτες του ο Τεό Λοράντος, τότε ο Κώστας Δήμου από την άλλη πλευρά δεν μπορεί παρά να μην αποθεώσει τα «χρυσά κορίτσια» του, που έχουν μαγέψει το ελληνικό, ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο -μέσω της Εθνικής- πόλο.

Κύριε Δήμου, τι είναι τελικά αυτό που έχει κάνει τα κορίτσια της Βουλιαγμένης κραταιά δύναμη του ελληνικού πόλο;

«Όπως καταλαβαίνετε αυτά τα αποτελέσματα δεν μπορούν να είναι πυροτέχνημα. Είναι απόρροια συλλογικής δουλειάς και κυρίως δουλειάς πολλών χρόνων. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι έχουμε παίκτριες στην ομάδα όπως η Μελιδόνη ή η Λιόση που παίζουν σχεδόν 20 χρόνια πόλο. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει παρά πολλοί άνθρωποι από την ομάδα, όμως ο όμιλος προσέχει πάρα πολύ τα τμήματα του γιατί αυτά είναι το οξυγόνο του. Φυσικά με την αμέριστη πάντα συμπαράσταση και της διοίκησης. Οι άνθρωποι προσπαθούν με αγάπη για να έχουμε εμείς ότι χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στην κορυφή».

Μία ομάδα που επίσης στηρίζεται σε δικά της κορίτσια. Υπάρχει τελικά τόσο μεγάλο ταλέντο στο ελληνικό πόλο;

«Οι ακαδημίες είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Εμείς απλά το ξεκινήσαμε, είδαμε ότι βγαίνει, ότι «τσουλάει» και συνεχίσαμε. Είναι πολύ δημιουργικό να δουλεύεις με μικρά κορίτσια και αυτό μάλιστα είναι η φιλοσοφία του σωματείου. Η ουσία βέβαια του πράγματος είναι ότι μαζεύει παιδιά ο ΝΟΒ κι έχει πλέον και κοινωνικό χαρακτήρα. Πρέπει να τα πιστεύεις και να τα αγαπάς τα παιδιά, να ξέρεις πώς να δουλέψεις μαζί τους. Σε μία τόσο ευαίσθητη ηλικία, οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν την διαφορά. Με συστηματική δουλειά, η επιτυχία είναι σίγουρη».

Υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές από ακαδημία σε ακαδημία;

«Γενικά νομίζω ότι ναι, υπάρχουν, κυρίως ως προς τις συνθήκες που επικρατούν. Έχουμε δει πολλές φορές κορίτσια να πηγαίνουν από ομάδα σε ομάδα και να μην καταφέρνουν να κάνουν κάτι, γιατί δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες. Η βάση σ’ αυτό νομίζω πως είναι το μεράκι. Πρέπει οι συνθήκες να είναι ιδανικές για να μπορέσει και το παιδί να αποδώσει το καλύτερο που μπορεί».

Πρώτη χρονιά για σας στις γυναίκες. Υπήρχε άγχος να μπορέσετε να διατηρηθείτε στην κορυφή;

«Όχι δεν νομίζω γιατί γενικά είναι διαφορετικό να δουλεύεις με κορίτσια, είναι μικρότερες οι πιθανότητες να σε… ρίξουν έξω. Από 12-13 ετών είναι συνειδητοποιημένες οι γυναίκες. Για να παίξουν πρέπει να έχουν στόχο, το ευχαριστιούνται βέβαια αλλά με διάθεση πάντα στοχευμένη, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό με τα αγόρια».

Ποιο μπορεί να είναι το ζητούμενο πλέον από μία τόσο επιτυχημένη ομάδα;

«Θεωρώ ότι το κίνητρο είναι εσωτερικό. Το πόλο είναι ένα ομαδικό άθλημα, δουλεύουν πολλοί άνθρωποι και πάντα τίθεται καινούργιοι στόχοι, οι οποίοι και ανατροφοδοτούνται από παίκτριες και προπονητές. Οι συνθήκες που μας προσφέρει η κα. Λαζάρου είναι κάτι παραπάνω από άριστες, έχουμε τα πάντα στην ομάδα. Αξίζει επίσης να πούμε ότι από την φετινή ομάδα, το 80% των κοριτσιών ξεκίνησε από την Βουλιαγμένη και φυσικά σ’ αυτό οφείλεται η απαράμιλλη ομοιογένεια που υπάρχει. Θεωρούν και τα άλλα κορίτσια, που δεν βγήκαν από εδώ, σπίτι τους την Βουλιαγμένη και φυσικά όχι άδικα».

Υπάρχει μυστικό για την επιτυχία;

«Το μυστικό νομίζω πως είναι ότι δεν υπάρχουν στεγανά. Οι μικρότερες μαθαίνουν από τις μεγαλύτερες. Είτε πρόκειται για κορίτσια 6 ετών, είτε για 17, εκπαιδεύονται σιγά-σιγά και θα κληθούν ποτέ να πάρουν φορτίο στις πλάτες τους χωρίς προηγουμένως να έχουν εκπαιδευτεί με τον κατάλληλο για εμάς τρόπο».

Πόσο εύκολη είναι η προσαρμογή για ένα κορίτσι στην ομάδα;

«Είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Η Βουλιαγμένη ξέρει να διαλέγει τα παιδιά από θέμα χαρακτήρα. Υπάρχουν πολύ λίγες περιπτώσεις παιδιών που δεν προσαρμόζονται. Η βάση μας είναι το πάθος κι από εκεί και από εκεί και πέρα ο χαρακτήρας μπορεί να διαμορφωθεί».

Εύκολο να φτάσεις αλλά δύσκολο να παραμείνεις στην κορυφή. Η Βουλιαγμένη βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια το κάνει…

«Ο στόχος πλέον είναι είμαστε κάθε χρόνο σε αυτό το επίπεδο. Βέβαια μόνο εύκολο δεν είναι αυτό στην πράξη, όμως είμαστε αισιόδοξοι. Φέτος αγωνιστήκαμε και χωρίς ξένη παίκτρια, επενδύουμε στις Ελληνίδες και το δείχνουμε. Όταν υπάρχει θέληση και πάνω από όλα όρεξη, τότε τα πάντα είναι δυνατά».

Την νέα χρονιά τι μπορούμε να περιμένουμε;

«Είναι γεγονός πως έχουμε φτιάξει μία αυτοκρατορία, αυτό φυσικά σου δίνει κι ένα πολύ μεγάλο βάρος, όμως είχα επίγνωση του που ερχόμουν, πριν πάρω αυτή την απόφαση. Με πείσμωσε το γεγονός ότι αναλάμβανα μία τόσο μεγάλη ομάδα κι έπρεπε να την διατηρήσω στην κορυφή. Ούτε για μία στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι μπορεί να αποτύχω. Την επόμενη χρονιά δεν μπορεί η Βουλιαγμένη να στοχεύει σε κάτι διαφορετικό. Καταδικασμένοι να πρωταγωνιστήσουμε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη».

Δύσκολο να κρατήσεις-και- μικρά κορίτσια «προσγειωμένα» ότι έχουν καταφέρει σχεδόν τα πάντα;

«Είναι σχετικό αυτό. Τα κορίτσια είναι πάντα πιο συγκεντρωμένα και ωριμασμένα από τα αγόρια. Δεν νομίζω λοιπόν ότι είναι δύσκολο το να τα κάνεις να μην πάρουν αέρα. Σίγουρα θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα ξέροντας πως είναι το φαβορί αλλά εκπαιδεύονται γι’ αυτό από τις πιο μεγάλες, ώστε να είναι σε θέση να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις. Η Βουλιαγμένη έχει πλέον παράδοση και αυτή δεν δημιουργείται από την μία μέρα στην άλλη αλλά σε βάθος χρόνου».