71 ημέρες πριν τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το gazzetta.gr εξιστορεί 50 αξέχαστες στιγμές των αγώνων. Νο 30 η 30χρονη μητέρα Φάνι Μπλάνκερς- Κοέν και τα 4 Χρυσά στο Λονδίνο (1948).
Οταν ήταν παιδάκι δεν ήξερε τι να πρωτοδιαλέξει. Ηταν εξαιρετική σε ό,τι και αν δοκίμαζε. Τένις, κολύμβηση, καλλιτεχνικό πατινάζ, στίβος, ακόμα και ξιφασκία! Ολα τα έκανε τέλεια. Τελικά επέλεξε τον στίβο. Οχι γιατί της άρεσε περισσότερο, αλλά επειδή κάποιος προπονητής της είπε πως στην αγαπημένη της κολύμβηση υπήρχαν ήδη μεγάλες αθλήτριες, ενώ στον στίβο θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να διακριθεί. Τότε η Φάνι Κοέν ήταν 17 ετών και την αμέσως επόμενη χρονιά αποδείχτηκε πόσο δίκιο είχε εκείνος ο προπονητής.
Με πολύ δυνατές επιδόσεις και πρωτιές στην Ολλανδία βρέθηκε στην αποστολή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936). Συμμετείχε στη σκυταλοδρομία 4x400 και στο άλμα εις ύψος και πήρε και στα δύο την 5η θέση. Δύο χρόνια αργότερα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τη Βιέννης θα φαινόταν πως η νεαρή Ολλανδέζα θα αποτελούσε το μεγάλο ταλέντο στα γυναικεία σπριντ, κατακτώντας το Αργυρό μετάλλιο στα 100 και τα 200 μέτρα.
Δυστυχώς όμως ήρθε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος να παγώσει την καριέρα της και τις ζωές όλης της ανθρωπότητας. Σε αυτό το διάστημα η Φάνι παντρεύτηκε τον προπονητή Γιαν Μπλάνκερς και μαζί του έκανε δύο παιδιά. Το περίεργο εκείνου του γάμου ήταν πως ο Μπλάνκερς ήταν κατά του να συμμετέχουν οι γυναίκες στους Ολυμπιακούς! Οπότε δεν κυοφορούσε ο Ολλανδέζα αθλήτρια συνέχιζε όχι απλά να τρέχει, αλλά και να κάνει παγκόσμια ρεκόρ σε διάφορα αγωνίσματα, τα οποία ωστόσο, σε εκείνο το διάστημα του πολέμου δεν αναγνωρίστηκαν.
Ωσπου ήρθε το 1948 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου. Εκεί η Φάνι θα συμμετείχε σε έξι αγωνίσματα. Ηταν πλέον 30 ετών, είχε δύο γέννες και μαζί αντιμετώπιζε και την κατακραυγή του εγχώριου Τύπου που- σε μία σαφώς πιο συντηρητική εποχή- υποστήριζε ότι μία μητέρα δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο. Η Κοέν όχι απλά πήγε στο Λονδίνο, αλλά μάζεψε και τέσσερα Χρυσά μετάλλια στα 100, και 200 μ., τα 80 μ. με εμπόδια και τη σκυταλοδρομία 4x100 με την ολλανδική ομάδα, ενώ αγωνίστηκε και στο άλμα εις ύψος και το άλμα εις μήκος!
Ηταν η πρώτη γυναίκα που κατάφερνε κάτι τόσο σημαντικό και η μοναδική μέχρι τον Καρλ Λιούις (1984) που θα επαναλάμβανε αυτό το εκπληκτικό καρέ. Η πιο πολύτιμη και δύσκολη νίκη της ήταν στα εμπόδια. Εκεί έπρεπε να αντιμετωπίσει την Βρετανίδα Μορίν Γκάρντνερ, την οποία επίσης προπονούσε ο σύζυγος της Φάνι. Κοέν και Γκάρντνερ τερμάτισαν με τον ίδιο ακριβώς χρόνο (11,2) και ανέμεναν την απόφαση των κριτών. Τότε συνέβη κάτι αστείο. Επειξε ο εθνικός ύμνος της Αγγλίας και άπαντες θεώρησαν πως νίκησε η Γκριν. Στην πραγματικότητα ακούστηκε επειδή εκείνη την ώρα έμπαινε στο στάδιο η Βασίλισσα Ελισάβετ. Νικήτρια ήταν η Κοέν!
Στο Ελσίνκι τέσσερα χρόνια αργότερα επιχείρησε να επαναλάβει το θαύμα. Ηταν 34 ετών και είχε γρίπη, με τον γιατρό να της απαγορεύει να τρέξει στον ημιτελικό των 100 μ., ενώ λίγες μέρες αργότερα στα 80 μ. εμπόδια χτύπησε και εγκατέλειψε. Το φοβερό στην υπόθεση είναι το τι της έδωσε ως ανταμοιβή για τον θρίαμβο της ο δήμαρχος του Αμστερνταμ: ένα ποδήλατο, με το μήνυμα... «δεν χρειάζεται να τρέχεις!