Ο Γιάννης Κορακής γράφει στο gazzetta.gr για την κατάντια του Εθνικού Πειραιώς, ο οποίος έχει μείνει στο έλεος του Θεού καθώς κανείς δεν δείχνει ενδιαφέρον για τη σωτηρία του.
Το πιο λυπηρό στην ιστορία μας δεν είναι ότι ξέπεσε και ξευτιλίστηκε ο πάλαι ποτέ αυτοκράτορας. Το τραγικό δεν είναι ότι κινδυνεύει να ξεψυχήσει, αλλά ότι κανείς δεν συγκινείται και δεν έχυσε ούτε ένα δάκρυ γι αυτόν. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να του δώσει το φιλί της ζωής και να του κάνει το ηλεκτροσόκ για να συνεχίσει να ζει, τουλάχιστον με αξιοπρέπεια. Κι εκείνοι που δήθεν ενδιαφέρονται για τη σωτηρία του, το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν απλώς να τον βαλσαμώσουν και να τον μοστράρουν ως δήθεν ζωντανό, διατηρώντας τον απλώς σε κοινή θέα..!
Κάπως έτσι περιγράφεται, με γλαφυρό και περιεκτικό τρόπο, η δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ένας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους του ελληνικού αθλητισμού: Ο Εθνικός Ομιλος Φιλάθλων Πειραιώς Φαλήρου ή, αλλιώς (για να μην παρεξηγήσει κανείς) ο ερασιτέχνης Εθνικός Πειραιά. Ο βασιλιάς της πισίνας με τα 37 (!!!) πρωταθλήματα πόλο ανδρών στο παλμαρέ του και με τον ευρωπαϊκό τίτλο στο πόλο γυναικών.
Αυτός με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα κολυμβητικά πρωταθλήματα της ΟΠΕΝ και τους τίτλους σε αυτά των μικρότερων κατηγοριών, αλλά και με αξιοπρεπέστατη δραστηριότητα σε άλλα ομαδικά αθλήματα όπως το μπάσκετ και το βόλει. Που βρίσκεται στα πρόθυρα της οριστικής διάλυσης, για να μην πούμε ότι αυτή έχει κιόλας συντελεστεί… Και το κάνουμε πιο λιανά:
Η άλλοτε φοβερή και τρομερή ομάδα πόλο υποβιβάστηκε από την Α1 ανδρών στην Α2, για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια και ουδείς γνωρίζει αν θα επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία, ούτε καν αν υπάρχουν προοπτικές να κρατηθεί στη δεύτερη ή, αν θα πάει ακόμα πιο κάτω και θα σβήσει εντελώς. Στη μετριότητα κινείται και η γυναικεία ομάδα υδατοσφαίρισης τα στελέχη της οποίας δεν γνωρίζουν ακόμα αν θα υπάρχει του χρόνου αυτή η ομάδα.
Το περήφανο, υγιές και ανεξάρτητο τμήμα κολύμβησης, που τα τελευταία τρία χρόνια διεκδικούσε ακόμα και την πρωτιά στο πρωτάθλημα της ΟΠΕΝ, απειλώντας τον παντοκράτορα του αθλήματος Ολυμπιακό, ενώ πήρε τον τίτλο στα πρωταθλήματα εφήβων – νεανίδων, βρίσκεται μετέωρο μετά την τελευταία αλλαγή της διοίκησης. Οι ακαδημίες πόλο και κολύμβησης έχουν απαξιωθεί. Και τα τμήματα μπάσκετ και βόλεϊ ουδείς γνωρίζει αν θα λειτουργήσουν πλέον κανονικά.
Η υπόθεση έχει αίτια, ενόχους, ηθικούς αυτουργούς, θύματα κι εμείς σήμερα επιχειρούμε να φωτίσουμε κάποιες από τις πτυχές της αποκαλύπτοντας γεγονότα και πρακτικές που – σε συνδυασμό με την κακή οικονομική συγκυρία - έφεραν σε αυτή τη δεινή θέση τον Εθνικό. Με την ελπίδα ότι θα τσιγκλήσουμε και θα αφυπνίσουμε αυτούς που θάπρεπε να έχουν συγκινηθεί και να κρατήσουν ζωντανό και δραστήριο το σύλλογο. Διότι οι Εθνικοί στον Πειραιά, εκεί στην Καστέλα, το Φάληρο, την Ευαγγελίστρια και το Πασαλιμάνι δεν είναι μόνο 300… Είναι πολλοί περισσότεροι, αρκετές χιλιάδες, που περιμένουν ένα νέο ξεκίνημα. Και κάποιοι απ’ αυτούς έχουν τη δυνατότητα, οικονομική και οργανωτική, να δώσουν νέα πνοή.
Η μιζέρια είχε ξεκινήσει από την αποχώρηση του χρηματοδότη του πόλο Γιώργου Βασιλόπουλου και μετέπειτα του Ανδρέα Γαρύφαλλου που έχει φυσικά τις δικές του ευθύνες. Η διοίκηση Χατζησάββα και των παλιών πολιστών που ανέλαβε την άνοιξη του 2009 έπεσε στη χειρότερη συγκυρία, καθώς η ανδρική ομάδα πόλο υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α2. Οι άνθρωποι αυτοί επεδίωξαν την επαναφορά της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια, τα κατάφεραν, προσπάθησαν να κρατήσουν και να αναμορφώσουν τη λέσχη στο Μικρολίμανο και άφησαν – παρά τις αντιρρήσεις τους – το κολυμβητικό τμήμα να λειτουργεί ανεξάρτητα, υπό την ευθύνη των Γιώργου Τσάλτα και του Απόστολου Μπουκουβάλα οι οποίοι το νοικοκύρεψαν και το έφεραν να πρωταγωνιστεί.
Παράλληλα, η γυναικεία ομάδα πόλο ( που ανέλαβε αργότερα ο επιχειρηματίας και νυν πρόεδρος Αντώνης Πρίντεζης) κατάφερε να πετύχει την μεγαλύτερη διεθνή διάκριση του συλλόγου κατακτώντας το ευρωπαϊκό κύπελλο LEN Trophy τον Απρίλιο του 2010. Κάπου εκεί, όμως, άρχισε η κατάρρευση. Οι παλιοί πολίστες και ο Χατζησάββας δήλωσαν οικονομική αδυναμία και ομολόγησαν ότι δεν μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος του συλλόγου, ούτε για τα βασικά λειτουργικά έξοδα. Χρωστούσαν παντού. Ηταν τα πρώτα άδεια μύδια… Αυτοί που είχαν υποσχεθεί ότι θα φέρουν κοντά στο σύλλογο τους οικονομικά ισχυρούς φίλους της ομάδας για να δώσουν προοπτική, απέτυχαν, το παραδέχτηκαν και αποχώρησαν… Το άκρον άωτον ήταν να μην συμμετάσχει καν στα κύπελλα Ευρώπης της επόμενης σεζόν η κάτοχος του ευρωπαϊκού τροπαίου..!
Τότε, οι Τσάλτας και Μπουκουβάλας αποφάσισαν να πάρουν τα ηνία και ανέλαβαν τη διοίκηση του συλλόγου βάζοντας επικεφαλής (πρόεδρο του ΔΣ) τον πετυχημένο καρδιοχειρουργό και πολιτευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκο Αναστασίου που υποσχόταν πολλά. Αυτός και ο Βλάχος ήταν που εγγυήθηκαν ότι θα φέρουν χορηγούς, με τις υψηλές γνωριμίες τους με ιδιώτες, αλλά κυρίως με τους τότε κυβερνητικούς παράγοντες και με τον ΟΠΑΠ. Ετσι ο σύλλογος ανοίχθηκε, έκανε συμβόλαια στην ομάδα πόλο που ήταν στην Α1 ανδρών, ενίσχυσε και οργάνωσε το κολυμβητικό τμήμα και δημιούργησε μάλιστα τρία νέα αγωνιστικά τμήματα άγνωστα μέχρι τότε στον Εθνικό, το τένις, το κανόε καγιάκ και το χόκει επί χόρτου..!
Οι χορηγίες, όμως, δεν ήρθαν ούτε από τον ΟΠΑΠ, ούτε από πουθενά. Η ιστορία με τον ΟΠΑΠ, μάλιστα, εξελίχθηκε σε πολύ μυστηριώδες σενάριο. Κανείς δεν γνωρίζει τι έγινε, διότι ενώ ο οργανισμός διαφημίστηκε κανονικά από τις ομάδες πόλο και κολύμβηση (με το λογότυπο στα σκουφάκια, στα μπουρνούζια και τις φόρμες), χρήματα δεν φαίνεται να εκταμιεύθηκαν ποτέ για τον Εθνικό στο χρονικό διάστημα της συγκεκριμένης διοίκησης, απ’ ότι λένε οι ίδιοι οι πρώην και νυν διοικούντες. Εκτός αν μπήκαν χρήματα στο σύλλογο και το κρατούν επτασφράγιστο μυστικό για δικούς τους λόγους…
Ο Αναστασίου, λοιπόν - για τον οποίο φάνηκε στο τέλος ξεκάθαρα ότι ήλθε στη διοίκηση του Εθνικού για να αποκτήσει προβολή κι όταν είδε τα σκούρα αποσύρθηκε - αποδείχθηκε ως το κορυφαίο άδειο μύδι. Κάποιοι, μάλιστα, αναρωτιούνται αν τελικά εξόφλησε ο ίδιος τον πρωταθλητή κολύμβησης Γιάννη Δρυμωνάκο όσα του είχε υποσχεθεί για το συμβόλαιό του με την ομάδα (καθώς το είχε αναλάβει προσωπικά) ή το έκανε κάποιος άλλος.
Ηταν ένας πρόεδρος που εμφανιζόταν -για παράδειγμα- στο πρωτάθλημα της κολύμβησης την πρώτη ημέρα και μόλις του ζητούσαν οι αθλητές τα χρήματά τους έφευγε βόλτα με το σκάφος… Κι όσο υπήρχαν τα λεφτά από τις ακαδημίες του κολυμβητικού και κάποιες χορηγίες που έφερναν οι Τσάλτας και Μπουκουβάλας ξεπερνιόταν κάπως τα προβλήματα.
Όταν στένεψαν, όμως, τα περιθώρια και στέρεψαν οι βρύσες λόγω και της γενικότερης οικονομικής κρίσης, όλα έμειναν στον αέρα. Και φυσικά αυξάνονταν τα χρέη σε αυτούς που είχαν υποσχεθεί χρήματα για να έλθουν να παίξουν σε πόλο και κολύμπι. Το πόλο έπεσε κατηγορία, το κολύμπι ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Ούτε το ρεύμα στη λέσχη και την υπάλληλό της δεν μπορούσαν να πληρώνουν κάποια περίοδο…
Ο Αναστασίου, ο οποίος μάλιστα είχε έρθει σε άγρια κόντρα με την διοίκηση της κολυμβητικής ομοσπονδίας - έχοντας μπλέξει και άτομα που έβαλαν μπροστά τα στήθια τους και εκτέθηκαν (βλέπε Χονδροκούκης) - και είχε φτάσει μάλιστα σε σημείο να δηλώσει ότι θα διεκδικήσει την προεδρεία της ΚΟΕ (!!!), την έκανε τελικά με ελαφρά πηδηματάκια… Τον ακολούθησε σύσσωμη η διοίκηση, που υπέβαλε την παραίτησή της, αφού ο Τσάλτας και ο Μπουκουβάλας είπαν ότι δεν μπορούν να ματώνουν άλλο...
Ετσι, μετά από μια περίοδο λίγων μηνών που στο σύλλογο υπήρξε προσωρινή διοικούσα επιτροπή, τη διοίκηση ανέλαβε ο Αντώνης Πρίντεζης με κάποιους συνεργάτες του, με τον Ανάργυρο και τη Ζωή Κεχαγιά (από τις παλιές διοικήσεις), κάποιους εκπροσώπους από τους οργανωμένους οπαδούς και ανθρώπους άπειρους στον παραγοντισμό που δηλώνουν ότι αγαπούν τον Εθνικό.
Πουθενά οι οικονομικά ισχυροί, άφαντοι οι παλιοί αθλητές, σιγή ιχθύος ο Ανδρέας και ο Γιάννης Γαρύφαλλος και όσοι τους στήριζαν, ενώ τα παράτησαν και οι Τσάλτας - Μπουκουβάλας. Οι τελευταίοι δήλωναν ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με τον Πρίντεζη και τους άλλους, αλλά κι αυτός δεν τους θέλει γιατί τους κατηγορεί για πολλά. Κυριότερη διαφωνία τους η κεντρική διαχείριση των εσόδων των ακαδημιών της κολύμβησης. Ετσι δεν έμειναν ούτε στο κολύμπι.
Μοιραία, λοιπόν, η κολυμβητική ομάδα που στηριζόταν στα όσα είχαν υποσχεθεί στους αθλητές οι δυο συγκεκριμένοι κύριοι είναι στον αέρα. Οι δυο μάνατζερ κολύμβησης, ο Γιάννης Χονδροκούκης και ο Βασίλης Δεμέτης, που είχαν προσληφθεί και δούλευαν συστηματικά για πάνω από ένα χρόνο απλήρωτοι, αναγκάζονται να υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους και να διεκδικούν απλώς τα δεδουλευμένα χωρίς κανείς να τους τα εγγυάται.
Ο νέος πρόεδρος, στο μεταξύ, το δήλωσε ξεκάθαρα: Η διοίκησή του ανέλαβε απλώς για να πληρώνει την εφορία και το ΙΚΑ, προκειμένου να μην διαγραφεί ο σύλλογος από τα κιτάπια της ΓΓΑ. Χωρίς να έχει καμιά φιλοδοξία για τα ιστορικά αγωνιστικά τμήματα. Αν μπορέσει, λέει, με τα όσα μέσα διαθέσουμε θα κρατηθεί η ανδρική ομάδα στην Α2.
Διαφορετικά ας πάει και πιο κάτω, τι να γίνει…(!!!).Το κολυμβητικό θα λειτουργήσει σε άλλες βάσεις και όποιος θέλει θα αγωνίζεται χωρίς απαιτήσεις. Ακόμα και η ομάδα που αυτός κρατούσε δυο χρόνια, η γυναικεία του πόλο, δεν θα έχει σχεδιασμό για Α1 τη νέα σεζόν. Οσο για τα τμήματα βόλει και μπάσκετ είναι στο έλεος του Θεού και κινδυνεύουν να μην λειτουργήσουν. Διότι οι άνθρωποι που τα λειτουργούσαν τελευταία ως εξωδιοικητικοί έφοροι είναι αντίθετοι με τα νέα δεδομένα (τους ζητούν να μην λειτουργούν αυτόνομα και να δίνουν έσοδα στον ερασιτέχνη Εθνικό, κάτι σαν εκμετάλλευση του σήματος) και έχουν πει αντίο…
Πρόκειται, φυσικά, για μια φιλοσοφία εντελώς λανθασμένη από τη νέα διοίκηση. Την εφορία και τις εισφορές στο ΙΚΑ θα πρέπει να τις πληρώσουν όσοι δημιούργησαν το χρέος και όχι αυτοί να διαλύσουν τμήματα και να σκοτώσουν τον ιστορικό Εθνικό γιατί ενδεχομένως θέλουν να συγκαλύψουν άλλους. Διότι αν δεν είναι οι ίδιοι μέρος της ρόδας, μία λέξη μόνο υπάρχει: Εισαγγελέας....!!!
Υ.Γ.: Να μην ξεχάσουμε, φυσικά, να αναφέρουμε ότι τα έξοδα για τη λειτουργία της λέσχης του ερασιτέχνη Εθνικού πληρώνει – σ’ αυτό το διάστημα της φτώχειας και της μιζέριας ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού Εθνικού 1923, ο Αλέξης Αγγελόπουλος, που παρότι είχε εμφανιστεί στις γενικές συνελεύσεις του Εθνικού ΟΦΠΦ (και κάποιοι τον έβλεπαν ή, τον παρουσίαζαν ως σωτήρα του ερασιτέχνη) δεν έχει ανακατευτεί ακόμα ενεργά, αλλά έχει δικούς του ανθρώπους στην νυν διοίκηση.
Το αντάλλαγμα είναι να γίνονται εκεί οι συνεδριάσεις του ΔΣ του ποδοσφαίρου. Οι «ειδικοί» λένε ότι η νέα διοίκηση του ερασιτέχνη είναι ίσως ο προπομπός του νεόκοπου παράγοντα για να μπει και στον Εθνικό ΟΦΠΦ, αφού όμως θα έχουν ξεκαθαριστεί τα θέματα με τα πολλά χρέη για να μην τα επιβαρυνθεί ο ίδιος.