Ο Γιώργος Μαυρωτάς, μίλησε για τον ρόλο του ως εκπροσώπου των αθλητών στο ΕΣΚΑΝ, για την μάχη εναντίον του ντόπινγκ αλλά και για την ανάγκη των Ελλήνων να αλλάξουν στάση απέναντι στον αθλητισμό.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
Για τον ρόλο του:
«Από το 2006 μαζί με το Στάθη Κουκέα είχαμε την ευθύνη των εκτός αγώνων ελέγχων. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να καταρτίζουμε τον Κατάλογο Ελεγχόμενων Αθλητών για την Ελλάδα, να σχεδιάζουμε το πρόγραμμα ελέγχων και να είμαστε σε επαφή με διεθνείς οργανισμούς όπως η IAAF».
Για τον τρόπο λειτουργίας του ΕΣΚΑΝ:
«Από το 2005 ως το 2009 το ΕΣΚΑΝ λειτούργησε πολύ ικανοποιητικά με βάση τα διεθνή στάνταρ. Οι ξένοι στην αρχή δεν έπαιρναν πολύ στα σοβαρά το ΕΣΚΑΝ, αφού είχε προηγηθεί το φιάσκο του 2004. Όταν είδαν, όμως, τα πρώτα δείγματα γραφής, άρχισαν να μας εμπιστεύονται».
Για το σκάνδαλο του 2004:
«Κάθε φορά η διοργανώτρια χώρα επιδιώκει διακρίσεις. Το θέμα είναι ότι δε νομίζω ότι υπήρχε καμιά στρατηγική της ελληνικής πολιτείας για το θέμα του ντόπινγκ, ούτε να το ενθαρρύνει, ούτε, όμως, και να του κόψει τα πόδια όσο ήταν νωρίς. Απλώς μιμήθηκε τα περίφημα τρία μαϊμουδάκια που το ένα κλείνει τα αφτιά, το άλλο τα μάτια και το άλλο το στόμα. Προσευχόταν να μη γίνει η στραβή, που τελικά έγινε».
Για την παρακμή του ελληνικού αθλητισμού μετά το 2004:
«Εγώ τον αθλητισμό δεν τον μετράω κοιτώντας τον πίνακα των ολυμπιακών μεταλλίων. Κοιτάζω πόσο γεμάτοι είναι οι αγωνιστικοί χώροι από αθλητές. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει πολύ καλύτερη αν αυξήσουμε τον αθλητισμό που κάνουμε σε σχέση με αυτόν που καταναλώνουμε. Οι πρωταθλητές πρέπει να γίνουν οι κράχτες που θα σηκώσουν εμάς από τον καναπέ και τα παιδιά από το playstation».
Για το αν είχε πειρασμούς σαν αθλητής:
«Η αλήθεια είναι ότι στην καριέρα μου δεν είχα έρθει σε επαφή με το πρόβλημα, ούτε είχα πονηρευτεί ποτέ από κάποιο περιστατικό στον αθλητικό μου περίγυρο. Στο πόλο υπήρχε μια απαξίωση απέναντι όχι μόνο στο ντόπινγκ, αλλά και απέναντι σε καθιερωμένες μεθόδους βελτίωσης της αθλητικής επίδοσης. Διατροφή, εργοφυσιολογική παρακολούθηση κλπ. Ίσως γι’ αυτό δε μας πλησίασε ποτέ κανένας επιτήδειος».
Για το αν τα κρούσματα της άρσης βαρών και του στίβου αμαύρωσαν τα δύο αθλήματα:
«Αυτό δε σημαίνει ότι όσοι συμμετέχουν στους αγώνες είναι και ντοπαρισμένοι. Νομίζω ότι εκεί υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται στην εύκολη λύση και αυτούς θα πάω να δω στο στάδιο. Ως πρώην αθλητής, δεν πάω σε αγώνες μόνο για να δω ποιος θα κερδίσει. Με συγκινεί εξίσου να βλέπω και την προσπάθεια του 7ου και του 8ου. Δυστυχώς, όμως, με τα κρούσματα ντόπινγκ τούς παίρνει όλους η μπάλα και άντε να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.
Για τα ομαδικά αθλήματα:
«Αυτά με συγκινούν περισσότερο γιατί θέλω να βλέπω παίκτες που παίζουν για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους. Εδώ νομίζω ότι το ντόπινγκ είναι πραγματική αυτοκτονία. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής για να ρισκάρει τόσα πολλά για να κερδίσει τόσα λίγα. Δεν μπορεί το ντόπινγκ να σου βελτιώσει την τεχνική, την αντίληψη του παιχνιδιού, την κρίση στην κατάλληλη στιγμή, το τάιμινγκ, πράγματα που είναι το Α και το Ω στα ομαδικά αθλήματα. Η φυσική κατάσταση και η δύναμη ενός παίκτη παίζουν τελικά μικρό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Εκτός λοιπόν από την ηθική και την υγεία, το ντόπινγκ είναι και ενάντια στη λογική στα ομαδικά αθλήματα».
Για τους αθλητές που «πιάνονται» ντοπαρισμένοι:
«Οι αθλητές είναι τα θύματα, αν και όχι αθώα. Θα ήταν παλικαρίσια η στάση τους αν αναγνώριζαν την ευθύνη των πράξεών τους, αντί να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ακολουθώντας συμβουλές ακριβοπληρωμένων δικηγόρων. Η δική μου συμβουλή είναι, αντί να κλείσουν την καριέρα τους με το στίγμα του ντοπαρισμένου, να πρωταγωνιστήσουν στην καταπολέμηση αυτού που τους «έκαψε». Να γίνουν, δηλαδή, σταυροφόροι στην καταπολέμηση των αναβολικών».
Για την ποινικοποίηση του ντόπινγκ:
«Το ντόπινγκ είναι ευρύτερο κοινωνικό θέμα. Δε νομίζω ότι λύνεται μόνο από τις αθλητικές αρχές. Δεν είμαι υπέρ της ποινικής δίωξης των αθλητών, των χρηστών δηλαδή, νομίζω ότι είναι αρκετή η πειθαρχική δίωξη και η απώλεια προνομίων. Είμαι όμως υπέρ της εμπλοκής των διωκτικών αρχών σε θέματα διακίνησης απαγορευμένων ουσιών, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες. Και εκεί ναι, είμαι υπέρ των ποινικών διώξεων».